Ik wil wakker worden. Met een vrolijk gevoel. Ik wil er alles aan gedaan hebben en dan vervolgens het moment eindelijk daar laten zijn. Ik wil naar de spiegel lopen en kijken, kijken met een lach. Een lach van zelfverzekerdheid en voldoening. Dat ik eindelijk dun ben. Dat ik eindelijk kan lachen naar mezelf in de spiegel. Maar ik weet dat die dag nooit zal komen. Ik vertelde al in het interview; "Ik wil perfectie maar perfectie bestaat niet," en dat legt alles uit in een kleine zin. En als ik ooit dun zal zijn, dan zal ik uitgeput opstaan, naar de spiegel lopen en nog steeds niet tevreden zijn. Gebroken nagels, droog dun haar, zwakke ogen, wallen. Ik zou niet lachen maar huilen. Ik zal bijna dood zijn en dan bedoel ik niet alleen van binnen... Ik weet allemaal precies hoe het werkt. Maar ach, toch doe ik het en toch laat ik mezelf zo voelen.
De frustraties zijn groot. M'n vakantie was afschuwelijk. Er werd me zoveel aangeboden en ik nam alles aan. Weer dat eten zonder proeven. Misselijk zijn, ten einde raad. Ik wil het anders doen, opnieuw beginnen. Het is 2014, nieuwe ronde. Terwijl ik daar aan de andere kant al niet meer in geloof. Op dit moment volg ik geen specifiek dieet, dat is te merken. Ik weet ook even niet met welke ik morgen begin. Ik denk aan het 5-dd, om meteen met de deur in huis te vallen. Ik hoop deze dan nog eens te herhalen. Het enige probleem is dat ik dan voor het weekeind niet echt iets heb, behalve als ik 'm meteen herhaal. Ik wil wel weer gaan sporten en krijg ook weer een fitness abbo, dat helpt. En dat moet snel gebeuren ook want zonder sporten kom ik nergens. En bovendien heb ik wel veel zin om weer veel te gaan sporten, schema's te maken etc.
Sorry, veel motivatie kun je hierboven niet aflezen, maar ik voel me zwaar klote. Ik moet weer een negatief bericht posten en dat is niet wat ik wil...
Stay strong.
xxx Chanella