Als eerste wil ik zeggen dat ik altijd eerlijk zal zijn tegenover Ana en jullie. Ik geloof namelijk in "bad karma" dus als ik nu zou liegen en typen dat het allemaal perfect gaat, heb ik in m'n hoofd dat Ana me niet meer zal steunen. Ik ben verder niet bijgelovig ofzo, nee. Het gaat mij puur om de eerlijkheid tegenover jullie. Het ging heel goed, ik hield me netjes aan het 14-dd en ik hield het vol. Ik begon weer te houden van het hongergevoel.
Tot ik vrijdag weer bij m'n vriend was, en z'n vader vroeg of ik bleef eten. Ik twijfelde maar ik wou graag nog wat tijd met m'n vriend doorbrengen dus zei ik maar ja. Dat was overduidelijk een grote fout. Ze hadden namelijk het geweldige idee om patat en snacks te halen bij de snackbar. Ik werd al misselijk toen ik eraan dacht. Ik had me de hele dag netjes aan het 14-dd gehouden en had alles weer goed berekend, tot dat moment. Ik voelde me verschrikkelijk. Het enige wat ik toen kon doen is hopen dat het beter ging, de volgende dag.
Gisteren ging het mis. Dit is het eerste weekeind na mijn terugval en hier had ik het moeilijk mee. Ik at in het weekeind uit verveling vaak veel. Mijn ouders doen op zaterdagochtend/middag altijd boodschappen voor ongeveer de rest van de week. Alle lekkere dingen zijn dan dus in huis gehaald. Ja, ik ben er heel eerlijk over. Ik vind het moeilijk om te weerstaan. Opzicht ging de dag nog niet verschrikkelijk slecht. Ik zat ongeveer op de 600 kcal. Het is natuurlijk veel meer dan 400 tot 450 kcal (wat ik dus die dag mocht), maar het was nog niet extreem veel. S'avonds kreeg ik een zak chips in m'n handen gedrukt om mee naar boven te nemen. Het waren ook nog eens de chips die ik het lekkerst vind. Ik walg van mezelf. Ik had de hele zak op gegeten. Ik proefde niet eens wat ik at, ik propte het gewoon als een vies varken naar binnen. Ik schaam me zo. Uiteindelijk heb ik het geprobeerd uit te kotsen maar zeker de helft zit nog in m'n maag. Ik ben ook niet de beste in braken. Het leek alsof alles in stortte. Alsof alles voor niet was. Ik voel me zo vies. Die nacht heb ik 3 laxeertabletten ingenomen. Ik weet dat laxeermiddelen niet heel goed werken, maar beter dan niks. Ik werd wakker van de verschrikkelijke buikpijn. Die ochtend heb ik nog een tablet in genomen. M'n maag doet zelfs nu nog pijn. Maar dat heb ik meer dan verdiend.
Gisteren ging het mis. Dit is het eerste weekeind na mijn terugval en hier had ik het moeilijk mee. Ik at in het weekeind uit verveling vaak veel. Mijn ouders doen op zaterdagochtend/middag altijd boodschappen voor ongeveer de rest van de week. Alle lekkere dingen zijn dan dus in huis gehaald. Ja, ik ben er heel eerlijk over. Ik vind het moeilijk om te weerstaan. Opzicht ging de dag nog niet verschrikkelijk slecht. Ik zat ongeveer op de 600 kcal. Het is natuurlijk veel meer dan 400 tot 450 kcal (wat ik dus die dag mocht), maar het was nog niet extreem veel. S'avonds kreeg ik een zak chips in m'n handen gedrukt om mee naar boven te nemen. Het waren ook nog eens de chips die ik het lekkerst vind. Ik walg van mezelf. Ik had de hele zak op gegeten. Ik proefde niet eens wat ik at, ik propte het gewoon als een vies varken naar binnen. Ik schaam me zo. Uiteindelijk heb ik het geprobeerd uit te kotsen maar zeker de helft zit nog in m'n maag. Ik ben ook niet de beste in braken. Het leek alsof alles in stortte. Alsof alles voor niet was. Ik voel me zo vies. Die nacht heb ik 3 laxeertabletten ingenomen. Ik weet dat laxeermiddelen niet heel goed werken, maar beter dan niks. Ik werd wakker van de verschrikkelijke buikpijn. Die ochtend heb ik nog een tablet in genomen. M'n maag doet zelfs nu nog pijn. Maar dat heb ik meer dan verdiend.
Het voelt nu alsof alles instort, maar op dit moment moet ik sterk zijn. Ik kan niet opgeven nu. Niet na een week. (Helemaal niet trouwens.) Dat zou slap zijn, heel slap. Ik moet ondanks dit positief zijn! Maandag begin ik met het 20-dd en ik zal sterk zijn. Op de dagen dat ik bij m'n vriend eet, eet ik overdag niets, en bij hem zo min mogelijk. Ik zal streng moeten zijn voor mezelf. Vandaag eet ik niets meer, helemaal niets. Alleen water, water, water. Zomenteen werken en vanavond sporten. Dit gaat me lukken. Ik kon dit, dus nu zal ik het ook moeten doen en kunnen. "To shock them all." En dat gaat gebeuren. Ik wil dat mensen zien dat ik dunner word. Ik wil dat m'n vriend trots naast me kan lopen. Ik wil in de spiegel kunnen kijken en kunnen bevestigen dat ik duidelijk dunner ben.
Stay strong!
xxx Chanella.
Stay strong!
xxx Chanella.