Ik moet eerlijk zeggen dat ik me een grote teleurstelling voel. Niet alleen tegenover Ana, maar ook tegenover de meiden die m'n blog lezen. Ik ben lang, veel te lang weggeweest. Natuurlijk betekent dat niet dat ik niet met Ana bezig ben geweest. Maar het is wel goed misgegaan. En met misgegaan bedoel ik natuurlijk dat ik de controle ben kwijtgeraakt. Op een gruwelijke manier, ik ben namelijk veel te veel aangekomen. Ik ben een tijd heel erg depressief geweest. Niet zomaar, er gebeurde namelijk erg veel om me heen. Mijn moeder is er zelfs achter gekomen dat ik Pro Ana sites bezocht en is toen zo erg op me gaan letten. Ik kon niks anders. Nou... Eigenlijk geloof ik daar zelf niet in. Ik kon misschien wel wat doen? Maar alles stortte in elkaar. Op een gegeven moment ging het beter met me. Dat kostte veel tijd, maar stapje bij stapje ging het beter...
Moe van het haten
Het haten van mezelf Moe van het zijn Het zijn van mezelf Moe van de woede Woede om het feit Dat ik besta En dat ik elke dag Weer verder ga Terwijl ik hier niet hoor Waarom heeft niemand dat door Ik zit in elkaar gedoken Het blijft door m’n hoofd spoken Lelijk, dik, raar Moe van de waarheid De keiharde waarheid Die ik elke dag weer moet horen Die me elke dag weer moet storen Moe van m’n hoofd Moe van m’n lichaam Ik heb mezelf ooit eens beloofd Dat ik tevreden zou zijn Want dat is fijn Maar het lukt me niet meer Telkens weer Die gedachte Dat gevoel Die haat Altijd bang zijn Mezelf te zijn Altijd bang zijn Niet geaccepteerd Te worden door mensen Om wie ik geef Altijd diezelfde vraag ; Waarom ik leef... |
ABOUT MEnaam: Chanella |