Ik moet eerlijk zeggen dat ik me een grote teleurstelling voel. Niet alleen tegenover Ana, maar ook tegenover de meiden die m'n blog lezen. Ik ben lang, veel te lang weggeweest. Natuurlijk betekent dat niet dat ik niet met Ana bezig ben geweest. Maar het is wel goed misgegaan. En met misgegaan bedoel ik natuurlijk dat ik de controle ben kwijtgeraakt. Op een gruwelijke manier, ik ben namelijk veel te veel aangekomen. Ik ben een tijd heel erg depressief geweest. Niet zomaar, er gebeurde namelijk erg veel om me heen. Mijn moeder is er zelfs achter gekomen dat ik Pro Ana sites bezocht en is toen zo erg op me gaan letten. Ik kon niks anders. Nou... Eigenlijk geloof ik daar zelf niet in. Ik kon misschien wel wat doen? Maar alles stortte in elkaar. Op een gegeven moment ging het beter met me. Dat kostte veel tijd, maar stapje bij stapje ging het beter...
Ik ontmoette een jongen waar ik nu een relatie mee heb. Het gaat geweldig tussen ons. Ondanks de onzekerheid door m'n lichaam. Ik kijk ernaar uit om meer zelfverzekerd te zijn tegenover hem, en dat hij naar me kan kijken zonder afschuw. Geen idee of 'ie dat nu doet, maar dat moet wel met al dat vet aan m'n lichaam. Ik wil mijn oude eetgewoontes weer oppakken, Ana weer oppakken, mijn blog weer gaan gebruiken en jullie, Ana en mezelf trots maken. Ik weet dat ik het kan. Controle, ik wil zo graag mijn controle terug. En het moet me lukken.
Hoe het tot dit punt is gekomen is voor mij een groot raadsel. Misschien omdat ik gelukkiger ben geworden. Omdat ik een vaste vriend heb. Omdat ik niet meer zo depressief ben als dat ik was. Maar hoe kan dat nou? Ik zou toch juist meer motivatie moeten hebben om bijvoorbeeld te sporten. Ik zou toch juist keihard m'n best moeten kunnen doen om mooier en zelfverzekerder te worden voor m'n vriend. (Nee, zelfverzekerdheid heb ik zeker nog niet.) Als het die reden heeft, de reden dat ik gelukkiger ben geworden en daardoor dikker word, lelijker, meer eet... Laat me dan maar doodongelukkig zijn. Met de nadruk op dood. Starving for perfection.
Maar het word beter. Op dit moment ben ik bezig met het 14 dagen dieet. Ik ben gisteren begonnen. Vandaag mag ik dus 800 tot 850 kcal. Dat gaat me zeker lukken. Ik zit nu aan de 208 kcal. Ik moet dus nog moeite doen om tot 800 te komen. Geen idee waarom want hiervoor at ik zoveel. Misschien omdat ik er nu echt voor wil gaan... Want dat wil ik. De motivatie is in een klap terug. En daar bedankt ik Ana voor. Ik voel het hongergevoel weer, wauw wat heb ik dat gemist.
Ik zag (in mijn "terugval tijd") dat mijn blog nog steeds bezocht werd! Ik kreeg reacties binnen op het forum en ontving dat op mijn mail. Ik vond het geweldig om te zien. Zonder jullie schreef ik dit bericht misschien niet eens. De komende tijd zal ik meer gaan bloggen. Soms een kort berichtje hoe m'n dag ging, soms wat meer informatie of dingen die er gebeuren. Ik ga me bezig houden met de kcal-lijsten. Dat lijkt simpel maar is nog een hele klus. (Ik wil het namelijk meteen goed doen.) Sinterklaas en kerst komt eraan en dat betekent dat ik ze voor die tijd erop wil hebben. En dat lukt wel.
Wish me luck!
Kus, Chanella.
Hoe het tot dit punt is gekomen is voor mij een groot raadsel. Misschien omdat ik gelukkiger ben geworden. Omdat ik een vaste vriend heb. Omdat ik niet meer zo depressief ben als dat ik was. Maar hoe kan dat nou? Ik zou toch juist meer motivatie moeten hebben om bijvoorbeeld te sporten. Ik zou toch juist keihard m'n best moeten kunnen doen om mooier en zelfverzekerder te worden voor m'n vriend. (Nee, zelfverzekerdheid heb ik zeker nog niet.) Als het die reden heeft, de reden dat ik gelukkiger ben geworden en daardoor dikker word, lelijker, meer eet... Laat me dan maar doodongelukkig zijn. Met de nadruk op dood. Starving for perfection.
Maar het word beter. Op dit moment ben ik bezig met het 14 dagen dieet. Ik ben gisteren begonnen. Vandaag mag ik dus 800 tot 850 kcal. Dat gaat me zeker lukken. Ik zit nu aan de 208 kcal. Ik moet dus nog moeite doen om tot 800 te komen. Geen idee waarom want hiervoor at ik zoveel. Misschien omdat ik er nu echt voor wil gaan... Want dat wil ik. De motivatie is in een klap terug. En daar bedankt ik Ana voor. Ik voel het hongergevoel weer, wauw wat heb ik dat gemist.
Ik zag (in mijn "terugval tijd") dat mijn blog nog steeds bezocht werd! Ik kreeg reacties binnen op het forum en ontving dat op mijn mail. Ik vond het geweldig om te zien. Zonder jullie schreef ik dit bericht misschien niet eens. De komende tijd zal ik meer gaan bloggen. Soms een kort berichtje hoe m'n dag ging, soms wat meer informatie of dingen die er gebeuren. Ik ga me bezig houden met de kcal-lijsten. Dat lijkt simpel maar is nog een hele klus. (Ik wil het namelijk meteen goed doen.) Sinterklaas en kerst komt eraan en dat betekent dat ik ze voor die tijd erop wil hebben. En dat lukt wel.
Wish me luck!
Kus, Chanella.